پرتو حسن تو هرجا شد نقاب افکن در آب

گشت از هر موج شمع حسرتی روشن درآب

صاف دل را شرم تعلیم خموشی می کند

ناید ازموج گهر جز لب به هم بستن درآب

در محیط عمرجان را رهزنی جزجسم نیست

غرقه را پیراهن خود بس بود دشمن در آب

محرمان وصل در خشکی نفس دزدیده اند

خار ماهی را نباشد سبز گردیدن در آب

صد تپش دربار دارد خجلت وضع غرور

موج نبض بیقرار است از رگ گردن در آب

صحبت رو آشنایان سر به سر آلودگی ست

آینه از عکس مردم می کشد دامن درآب

تا توان در شعله کردن ریشهٔ دود سپند

چون حباب از تخم ما سهل است بالیدن در آب

انفعال خودنمایی از سبک مغزان مخواه

هر خس و خاشاک نتواند فرو رفتن در آب

بوالهوس در مجلس می می شود طاووس مست

رنگهای مختلف می جوشد ز روغن در آب

خصم سرکش را فنا ساز از ملایم طینتی

آتش سوزان ندارد چاره جز مردن در آب

طبع روشن نیست بی وحشت ز اوضاع سپهر

صورت دام است بیدل عکس پرویزن درآب